Ég heiti fullu nafni Anna Sigríður Ólafsdóttir, en það vill brenna við að fólk þekki mig ekki undir því nafni því ég er iðulega kölluð Annska eða Anna Sigga. Ég er stundum spurð að því hvernig standi á þessu Önnsku nafni. Fólk hefur stundum haldið að ég væri ekki Íslendingur eða talið að ég hafi átt ógurlega flippaða foreldra sem fundu upp þessa nafngift. Sagan er sú að ég fór á flakk rúmlega tvítug og meðal annars fór ég að vinna sem þerna á skemmtiferðaskipi. Ég fékk fína, gyllta nælu með nafninu mínu þar sem á stóð Anna og svo allt í einu voru allir farnir að kalla mig það, en oftar en ekki svaraði ég ekki – grandalaus um að fólk væri að tala við mig! Ef ég reyndi að segja Anna Sigga þá endaði það yfirleitt líka í Anna. Þá rifjaði ég upp að í barnæsku spurðu vinkonur mínar iðulega eftir Önnsku (vegna hraðmælgis) sem leiddi til þess að mamma mín fór að kalla mig það og því ákvað ég að kalla mig það á erlendri grund. Þegar ég svo sneri aftur til Íslands var nafnið tekið að loða við og svo með tilkoma Facebook festi það endanlega í sessi.
Ég starfa sem verkefnastjóri miðlunar hjá Vestfjarðastofu og hef verið hluti af því góða teymi sem þar vinnur frá því í ágústmánuði 2023. Þegar ég fékk vinnuna var ég enn í meistaranámi í menningarmiðlun við Háskóla Íslands – svo starfið féll að áhugasviði mínu og menntun eins og flís við rass. Fyrsti veturinn minn var smá brekka þar sem ég var enn að klára námið en svo brautskráðist ég síðasta vor. Starfið hjá Vestfjarðastofu er einstaklega fjölbreytt, auk þess að sinna allra handa textavinnu, fréttaskrifum og gerð kynningarefnis vinn ég líka að ýmsu öðru. Ég má til með að deila með ykkur leyndarmáli, þegar ég byrjaði á Vestfjarðastofu hafði ég ekki hugmynd um hversu margbrotið og víðtækt verkefnasvið hennar er – en ég er margs vísari eftir að hafa starfað þar í eitt og hálft ár. Eitt af því sem Vestfjarðastofa hefur með höndum er Sóknaráætlun Vestfjarða, en í lok árs 2024 kláraðist tímabil síðustu sóknaráætlunar, svo á síðasta ári fór talsvert mikil vinna í að gera nýja sem gildir 2025-2029. Ef Sóknaráætlun Vestfjarða er nýtt fyrirbæri í ykkar eyrum er engin ástæða til að örvænta, heldur getið þið smellt hér og kynnt ykkur málið betur. Um þessar mundir er ég meðal annars að vinna miðlunarstefnu fyrir Vestfjarðastofu, auk þess sem hluti krafta minna er nýttur í Evrópuverkefni sem við tökum þátt í sem heitir MERSE og snýr að samfélagslegri nýsköpun og verkefnahóp barnamenningarhátíðarinnar Púkans sem fer fram dagana 31.mars-11. apríl. Einnig er ég tengiliður við hin landshlutasamtökin þar sem við erum að leggja meiri áherslu á samvinnuverkefni á sviðum sem við eigum sammerk. Má þar nefna net-fyrirlestraröðina Forvitnir frumkvöðlar sem á sér stað fyrsta þriðjudag hvers mánaðar. Næsta þriðjudag verður erindi um umsóknarskrif sem opið er öllum áhugasömum – hér getið þið tekið þátt í því. Það væri ógjörningur að ætla að telja upp allt það sem ég hef fingurna í með einum eða öðrum hætti og læt ég því staðar numið hér. Ég vil þó bæta við í lokin að við hjá Vestfjarðastofu erum til ráðgjafar fyrir frumkvöðla í víðum skilningi og hægt er að leita til okkar um hin ýmsu mál – líkt og umsóknir í sjóði. Svo ég vil hvetja fólk til að vera ekki feimið við að reka inn nefið.
Ég er búsett á Ísafirði og ég og fyrrverandi maðurinn minn og vinur, Úlfur Þór, ölum saman upp strákana okkar tvo Fróða Örn og Huga Hrafn. Í grunninn er ég Ólsari en mamma mín, Sjöfn Sölvadóttir, var Flateyringur, yngsta barn hjónanna Sölva Ásgeirssonar og Fanneyjar Annasdóttur. Pabbi, Óli Tryggva, var Stapamaður, sonur Tryggva Jónssonar og Sigríðar Guðmundsdóttur á Arnarstapa. Þrátt fyrir að ætla mér ekki að hafna því hvaðan ég kem, skilgreini ég mig mest sem Vestfirðing. Ég hef nefnilega verið hér lengur en á nokkrum öðrum stað og svo er einfaldlega hjarta mitt vestfirskt. Ég var lengi á flakki og þegar ég kom á Ísafjörð árið 2001 ætlaði ég bara að stoppa í þrjá mánuði. Ég var að vinna á veitingastaðnum Eyrin og man þá stund er ég fattaði að ég vildi ekki fara. Ég fann að ég hafði eignast heimahöfn.
Þar sem ég var spurð út í áhugamálin svarar Ísafjörður einfaldlega kalli áhugasviðsins á víðum grunni. Ég elska göngutúra, útivist og góðan félagsskap – og á Ísafirði hef ég af því nóg. Mér finnst samfélagið hlýtt og gefandi, án þess að hér sé endilega gefinn afsláttur af því að fólk tali vestfirsku. Eftir því sem ég verð eldri verður innihaldsríkt hversdagslíf án mikilla láta (fyrir utan hávaða sem við fjölskyldan erum mjög dugleg við að framkalla) mér alltaf hugleiknara. Það að lifa vel án þess að ætla sér einhverja ógurlega landvinninga er eitt mitt helsta áhugamál. Já og svo hreinlega elska ég að skrifa og vil gjarnan í hæglætislífinu sem ég vil skapa mér búa til meira pláss fyrir það.
