Ég hvet alla, sem lesa þessar línur, til að nota kosningaréttinn. Láttu engan halda því fram að þú hafir ekkert vit á þessum málum eða að atkvæði þitt skipti ekki máli. Taktu eftir því hverju þú veitir athygli, það hjálpar þér að sjá hvað má betur fara í samfélagi okkar og hverju þú myndir vilja breyta.

Okkur er tamt að tala um hin ýmsu kerfi, sem skipta okkur máli og lita umræðuna fyrir kosningar. Nægir að nefna heilbrigðiskerfið, menntakerfið, fjármálakerfið og húsnæðiskerfið. Margir hafa skoðanir á þessum kerfum og mynda sér skoðun eftir því hvaða flokkur er metinn líklegastur til að ná því fram sem við viljum.

Við skulum því skoða þessi kerfi aðeins nánar. Ég viðurkenni fúslega að þær niðurstöður, sem ég hef komist að, lita það sem ég skrifa. Ef þú ert mér ósammála er það bara í góðu lagi. Kíkjum fyrst á heilbrigðiskerfið. Við þurfum öll á þvì að halda og verulegur hluti ríkisútgjaldanna rennur í þetta kerfi og þeim mun meiri ástæða er til að vanda sig. Margir vilja byggja upp nýjan landspítala með því að gera upp þann gamla við Hringbraut en það vill minn flokkur ekki. Hann vill halda honum gangandi en fara strax að byggja nýjan spítala á nýjum stað. Spítala þar sem stuðst er við nýjustu tækni og framþróun í læknisfræði. Spítala sem er í fallegu umhverfi með greiðar samgönguæðar til allra átta. Spítala sem býður upp á eins góðan aðbúnað fyrir sjúklinga og hægt er en er jafnframt fallegur og eftirsóknarverður vinnustaður. Og er auk þess ódýrari lausn þegar allt er talið. Flokkurinn minn er líka mótfallinn þeirri stefnu að minnka og minnka læknisþjónustu út um land og beina meiru og meiru á landspítalann, sem ræður ekki við álagið og kostnaður sjúklinga verður margfaldur á við það sem gæti verið ef þjónustan biðist nær heimabyggð.

Lítum nú aðeins á menntakerfið. Allir eiga að verða stúdentar og fara í háskóla. Þetta hentar sumum en langtífrá öllum og þetta hentar þjóðfélaginu alls ekki. Flokkurinn, sem ég styð vill því auka áhersluna á iðn- og tækninám bæði á framhaldsskóla- og háskólastigi. Hann vill líka bæta fjárhagsstöðu námsmanna, svo að fólk sé ekki í skuldafjötrum að námi loknu. Flokkurinn vill þess í stað taka upp norræna kerfið, sem er blanda af styrk og láni.

Húsnæðiskerfið er oft fyrsta kerfið, sem mætir fólki þegar það líkur námi. Hvernig er unnt að gera ungu fólki auðveldara að kaupa fyrstu fasteign? Mikilvægasta skrefið er að lækka vexti og afnema verðtryggingu á lánum unga fólksins. Þar erum við í raun komin inn í síðasta kerfið, sem ég ætlaði að fjalla um, fjármálakerfið.

Sá flokkur, sem ég aðhyllist, telur að endurskipulagning fjármálakerfisins sé mikilvægasta forsendan fyrir því að okkur takist það sem við viljum í hinum kerfunum. Til að það takist þarf líka skíra sýn og styrka pólitíska stjórn. Verkið er stórt að vöxtum og innifelur m.a.

• Minnka bankana með því að greiða út úr þeim umfram eigið féð í ríkissjóð.
• Selja Íslandsbanka erlendum banka, sem tilbúinn er að koma inn á markaðinn hér og veita samkeppni í a.m.k 10 ár.
• Nýta forkaupsréttinn að Arion banka og selja 1/3 í útboði, ríkið haldi 1/3 fyrstu árin en 1/3 verði deilt út til þjóðarinnar, hvers einasta einstaklings
• Stofna dótturbanka Landsbankans, netbanka með lágmarks yfirbyggingu til að auka samkeppni og bjóða einstaklingum og smærri fyrirtækjum betri kjör á húsnæðislánum og fjármögnun.
• Setja Seðlabankanum ný lög sem stuðli að aukinni samkeppni á bankamarkaði.
• Lífeyrissjóðirnir hætti að halda uppi háu vaxtastigi á Íslandi og fari að vinna fyrir sér í útlöndum.

Markmiðin með öllum þessu viðamiklu breytingum eru m.a. :

Eðlilegt vaxtastig – Stöðugleiki – Kerfið þjóni almenningi – Betri húsnæðismarkaður – Fleiri og betri störf -Aukin nýsköpun og verðmætasköpun.

Auk þessara kerfa vill flokkurinn minn sinna þörfum eldri borgara með hækkun lágmarkslìfeyris svo hann tryggi tekjur, sem hægt er að lifa á og gera starfslokaaldur sveigjanlegan eftir óskum hvers og eins.

Rúsínan í pylsuendanum er þó enn ótalin. Flokkurinn minn vill að landið allt virki, ekki bara hlutar þess. Það er langt mál að fara í saumana á þeirri framtíðarsýn. Ég eftirlæt þér að kynna þér hana.

Allt þetta segist flokkurinn minn ætla að gera og hann mun standa við það. Ef þér líst vel á það, sem ég hef rakið hér að ofan ert þú velkomin/velkominn í hópinn hjá flokknum mínum, sem er Miðflokkurinn, en ef ekki skaltu kjósa einhvern annan. Þannig hefur þú áhrif á framtíð okkar, þú hefur það ekki ef þú situr heima.

Daníel Þórarinsson

Byggðamál snúast fyrst og fremst um að byggja upp innviði í landsbyggðunum. Gott vegasamband tryggir  vöru og þjónustu að og frá landsbyggðunum og treystir atvinnuuppbyggingu. Samgöngur í lofti og á sjó tryggir enn betur öryggi íbúa landsbyggðanna. Öruggt raforkukerfi treystir viðgang atvinnulífsins. Gott fjarskiptakerfi stuðlar að jafnari stöðu allra íbúa til orðs og æðis. Traust heilbrigðis- og velferðarkerfi er öllum nauðsynlegt sem og aðgengi að góðu menntakerfi. Sauðfjár- og hrossabúskapur skapar festu í mörgum byggðum.

Það sem liggur fyrir ef við meinum eitthvað með að byggð verði sem víðast í landinu er að:

• Treysta vegasamband umhverfis landið og milli byggða.
• Koma á verðjöfnunarkerfi í flutningum
• Efla flugsamgöngur með því að styrkja innanlandsflug til fleiri staða
• Efla fjarskiptasjóð til að flýta fyrir öruggari tengingu í byggðunum
• Stórefla heilsugæsluna þar sem rekstrarformið þarf ekki að vera bitbein
• Viðurkenna að sauðfjárbúskapur er byggðamál og beina stuðningi við greinina í þá átt.
• Veita meira fé til skógræktar, landgræðslu og landbóta

Við verðum að vera opin fyrir því að sumar nýframkvæmdir í vegagerð þarf að fjármagna með notendagjöldum. Við vitum að tekjur ríkissjóðs duga ekki til að fjármagna það allt saman. Fyrir utan það hvað það er mikilvægt að umferðaröryggis er gætt þá er tómt mál að tala um að viðhalda byggð sem víðast nema að vegasamband umhverfis landið og milli byggða er sem traustast.  Það hvað er t. d. dýrt að byggja í landsbyggðunum utan höfuðborgarsvæðisins kallar á verðjöfnun í flutningum. Það hefur sýnt sig nú þegar þýðing ljósleiðaratengingar víða um dreifbýlli hluta landsins og er alls ekki eins dýrt og ætla mátti. Það er því vel varið fjármagn sem í þetta hefur farið og mætti auka. Við verðum líka að hraða styrkingu dreifikerfis rafmagns með því að endurnýja það hraðar en t.d. Rarik stefnir að. Til þess þarf meira fjármagn en dreififyrirtækin geta sett í verkefnið. Ég hygg að allir skilji að við verðum að hafa eitt sjúkrahús sem þjónar öllu landinu við greiningu og meðhöndlun margra sjúkdóma. Það er því ekki bara nauðsynlegt að tryggja Landsspítalanum nægt rekstrafé heldur þarf að skoða allt heilbrigðiskerfið í heild sinni. Í því sambandi þarf að tryggja að allir íbúar geti notið kerfisins óháð búsetu. Þannig þarf að stórauka fjármagn til sjúkraflutninga og ferðastyrkja til íbúa sem þurfa að fara um langan veg til að sækja þjónustu. Stofnanir og fyrirtæki hins opinbera eiga að koma á móts við starfsfólk sitt sem þarf að sækja sér sérfræðiaðstoðar þannig að starfsfólkið verði ekki að taka þetta sem orlof. Gera verður samninga við fyrirtæki á almenna markaðinum sem tryggir að þeirra starfsfólk þurfi ekki að klípa af orlofi sínu vegna þessa. Heilsugæsluna þarf að stórefla um allt land líka á höfuðborgarsvæðinu og það er ekkert nauðsynlegt að hún sé öll rekin af ríkinu. Yfirleitt er landbúnaður tengdur við byggðamál, ekki síst sauðfjárræktin. Í núgildandi samningi er sett fjármagn til svæðisbundins stuðnings (8. gr.). Þá er samkvæmt samningnum heimilt að færa stuðningsgreiðslur milli liða. Ég sé ekki annað en að sauðfjárrækt og hrossarækt eru samofin við byggð í mörgum landsbyggðum en skipta minna máli í öðrum byggðum. Það er því óhjákvæmilegt að viðurkenna það að stuðningur við þessar búgreinar geta verið mismunandi eftir landsbyggðum. Skógrækt, landgræðsla og landbætur ýmiskonar eru líka byggðamál. Í ljósi þess að við erum aðilar að Parísarsamkomulaginu um minnkun á losun gróðurhúsalofttegunda tel ég að það er tiltölulega ódýr leið fyrir ríkið að stórauka fjármagn til þessara málaflokka.

Það er ljóst að það kostar að viðhalda byggð sem víðast, en eru kostirnir ekki mun meiri en gallarnir? Hvernig á að fjármagna allt þetta er efni í aðra grein og snýr að tekjum ríkissjóðs og hvernig þeirra er aflað.

Gunnar Rúnar Kristjánsson, bóndi

Skipar 5 sæti á lista Samfylkingarinnar í Norðvestur kjördæmi

Sá er hér heldur á penna hefur notið þeirra forréttinda frá blautu barnsbeini að hafa aðgang að sumarhúsi og nokkuð fjölmennri fjölskyldu á Vestfjörðum. Slíkt er ómetanlegt fyrir borgarbörn sem að öðrum kosti eiga að hættu á að fá ansi fábreytta sýn á íslenskt samfélag. Það verður seint sagt að vetrardvalir í Hlíðunum í Reykjavík einkennist af harðri lífsbaráttu þó að auðvitað megi ekki vanmeta áhrifin sem það hefur á fólk þegar blaðið er ekki komið inn um lúguna fyrir kl. 06 á morgnana í svartasta skammdeginu.
Upp á síðkastið hefur hinsvegar einn maður öðru fremur staðið vaktina í að minna mig og samstarfskonu mína á hver veruleiki Vestfirðinga er og hvaða úrlausnarmál eru brýnust hverju sinni.

Eins og gefur að skilja þá eru æði mörg mál á borði sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra sem snúa að Vestfjörðum í einni eða annarri mynd. Þegar undirritaður hóf störf sem aðstoðarmaður ráðherra stóð sjómannaverkfallið sem hæst, laxeldismálin fylgdu í kjölfarið og nú síðast hefur afkomubrestur sauðfjárbænda verið í hámæli. Svo eru það auðvitað öll hin málin sem rata óbeint á borð ráðherra og skipta líka gríðarlega miklu máli, byggðakvóti, Dýrarfjarðargöng og Dynjandisheiði, raforkuöryggi, hringavitleysan í kringum Teigskóg og óáreiðanlegt innanlandsflug svo fáein dæmi séu nefnd.

Allt eru þetta mál sem að Gylfi Ólafsson er óþreytandi (og allt að því óþolandi) að óska eftir fundum um og ræða við ráðherra. Satt best að segja hefur enginn óskað eftir fleiri fundum með sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra á núverandi kjörtímabili til að ræða málefni Vestfjarða en hinn óopinberi þingmaður fjórðungsins sem ætla mætti að hefði í nógu öðru að snúast sem einn ábyrgasti aðstoðarmaður fjármálaráðherra í manna minnum.

Það hafa verið sannkölluð forréttindi að kynnast Gylfa á síðustu mánuðum og einlægri ástríðu hans fyrir sínum heimahögum. Það skiptir nær engum toga hvaða málamiðlanir eru lagðar á borð fyrir Gylfa í erfiðum málum, svarið er ætíð: „Þetta er ekki nógu og gott fyrir mitt fólk“. Í kjölfarið fylgir síðan vandlega ígrunduð lausnatillaga.
Ég hvet ykkur, kæru Vestfirðingar, frændfólk og vinir að tryggja Gylfa Ólafssyni brautargengi í komandi kosningum því heilsteyptari, heiðarlegri og vinnusamari manneskja er vandfundin í ólgusjó stjórnmálanna. Vestfirðingar og þjóðin öll þarf þannig fólk á þing.

Guðmundur Kristján Jónsson

Höfundur er aðstoðarmaður sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra