Það er kominn tími til að sækja fram fyrir landsbyggðina og almennt launafólk. Við getum gert svo miklu betur en gert hefur verið undanfarin ár, þegar efnahagur þjóðarinnar hefur batnað. Nú verðum við að blása til sóknar og byggja upp réttlátt samfélag til framtíðar.

Byggð á Vestfjörðum hefur háð varnarbaráttu lengi en nú er kominn tími til sóknar. Við verðum að hefja framkvæmdir strax í veglagningu á sunnanverðum Vestfjörðum – annað er ekki í boði og tryggja verður afhendingaröryggi rafmagns á Vestfjörðum því við lifum á 21. öldinni og annað er óásættanlegt.

Vinstri græn eru tilbúin að veita forystu vinstri félagshyggjustjórn eftir kosningar, fáum við gott brautargengi, og vinna af ábyrgð og heiðarleika að bættum kjörum almennings og eflingu innviða og atvinnulífs um allt land.

Það gengur ekki lengur að misskipting og ójöfnuður aukist í landinu og grunninnviðir eins og heilbrigðiskerfið, menntastofnanir, samgöngur og löggæsla séu fjársvelt þegar góðæri ríkir í landinu.

Síðasta ríkisstjórn sýndi á spilin og kynnti fjárlagafrumvarp með 44 milljarða tekjuafgangi en áframhaldandi sveltistefnu á öllum innviðum landsins. Ekkert er gert til að bæta stöðu barnafólks, aldraðra og öryrkja eða mæta miklum húsnæðisvanda. Tryggja verður húsnæðisframboð á viðráðanlegum kjörum um allt land og að búið verði betur að öldruðum og öryrkjum og barnafólki og fæðingarorlofið lengt í 12 mánuði.

Sjálfstæðisflokkurinn hefur hækkað skatta á almennt launafólk undanfarin 4 ár og lækkað skatta á tekjuhæstu tíu prósentin. Þeir hafa lækkað barnabætur og vaxtabætur og hækkað virðisaukaskatt á matvæli. Staðreyndirnar tala sínu máli.

Við viljum þvert á móti ekki hækka skatta á almennt launafólk heldur að þeir tekjuhæstu greiði meira til samfélagsins. Það er hægt að jafna lífskjörin í landinu með ábyrgum og skynsömum hætti án þess að skattleggja almennt launafólk. Til að mynda með auknum arðgreiðslum úr bönkunum, auðlegðarskatti, auknu skattaeftirliti og hærri veiðigjöldum á stórútgerðina.

Við viljum gera breytingar á fiskveiðistjórnarkerfinu og útfærslan á að stýrast af hagsmunum allra byggða í landinu í endurúthlutun aflaheimilda til  þess að styrkja byggðirnar. Haft verður að  leiðarljósi sátt, byggðafesta og atvinnuöryggi íbúanna. Efla verður strandveiðar og skapa forsendur fyrir nýliðun. Veiðigjöldin verða að vera afkomutengd eftir útgerðarflokkum.

Vinstri græn vilja standa vörð um öflugan innlendan og sjálfbæran landbúnað, matvælaframleiðslu og matvælaiðnað á grundvelli þeirrar stefnu sem flokkurinn hefur mótað. Um leið og nýtt þing og ný ríkisstjórn tekur til starfa þarf að ráðast í aðgerðir vegna þess bráðavanda sem steðjar að sauðfjárræktinni og þar með byggð á stórum svæðum.

Fiskeldi hefur gjörbreytt þróun byggðar á sunnanverðum Vestfjörðum og í því eru miklir vaxtarmöguleikar eins og í Ísafjarðardjúpi þar sem greinin á mikla framtíðarmöguleika . Styðja þarf vel við þróunarstarf og rannsóknir og skapa stranga lagaumgjörð og reglur fyrir greinina. Tryggja þarf rétt sveitarfélaga til að skipuleggja haf- og strandsvæði og efnahags- og samfélagsleg áhrif eldis skulu metin á líkan hátt og áhrif á náttúruna. Stjórnvöld verða að hvetja til framþróunar og nýsköpunar í eldislausnum sem miða að hámarksnýtingu hliðarafurða, verndun villtra stofna og viðkvæmrar náttúru, ásamt því að hámarka dýravelferð og gæði afurða.  VG vill að fyrirtæki, sem stunda eldi í sjó, greiði fyrir nýtingu sjávar líkt og um lóðaleigu væri að ræða.

Þetta ásamt öðrum brýnum verkefnum bíður vinstri félagshyggjustjórnar sem vonandi fær tækifæri til að sýna landsmönnum að við getum gert miklu betur í okkar góða landi því það eiga allir að geta búið við mannsæmandi kjör og búið við sambærileg búsetuskilyrði.

Lilja Rafney Magnúsdóttir

Höfundur er alþingismaður og skipar 1. sæti á lista Vinstri hreyfingarinnar – græns framboðs í Norðvesturkjördæmi.

Hvalárvirkjun er í nýtingarflokki. Hvernig komst hún þangað?

Jú,  vegna þess að það faglega ferli sem pólitíkin ákvað að nota til að raða virkjunarkostum lagði það til einróma til og þar hefur hún verið um árabil án athugasemda. Hvalárvirkjun er samt aðeins hluti af þeim tækifærum sem við viljum nýta. Með traustum rökum má benda á allt að 135 MW framleiðslugetu mögulegra virkjana á Vestfjörðum. Eru þá samt vantaldir margir smærri kostir. Smærri virkjanir sem sóma sér vel sem byggðfestuverkefni til dæmis á einstökum bújörðum. Verkefni sem við höfum fjallað sérstaklega um í fundaröð okkar um nýja byggða- og landbúnaðarstefnu; Látum Ísland allt blómstra.

En það sem fáir virðast minnast á er hversu miklu máli virkjanir á Vestfjörðum geta skipt. Virkjun í Hvalá og Austurgilsvirkjun og margar fleiri geta  í raun haft mikla þýðingu fyrir landið allt. Helsti veikleiki okkar landsmanna i raforkuframleiðslu er að við treystum mjög á vatnasvæði sem er í áhættu vegna jarðhræringa. Þjórsársvæðið og virkjanir í henni eru þungamiðja framleiðslunnar – en á sama tíma geta eldsumbrot á hálendi Íslands lamað eða skaðað til lengri eða skemmri tíma framleiðslu þar.

Skiptir þá ekki máli að við hugum að því að dreifa raforkuframleiðslu okkar á svæði þar sem við getum verið öruggari fyrir slíkum áföllum? Er ekki einfaldlega þjóðfélagslegt öryggismál að framleiða rafmagn á Vestfjörðum? Það er meinloka að flytja eigi orkuna frá Vestfjörðum. Það virðast helstu rök þeirra sem leggjast gegn orkuframleiðslu á Vestfjörðum að flytja eigi rafmagnið í burtu af svæðinu.

Þegar farið verður að framleiða meira rafmagn á Vestfjörðum er það einfaldlega heimskuleg nálgun. Það rafmagn sem þar þarf  verður að sjálfssögðu nýtt sem næst uppruna orkunnar. Það er einfaldlega eðli okkar raforkukerfis. Þeir sem svo mæla vilja hreinlega ekki skilja hvernig raforkumálum þjóðarinnar er fyrir komið. Það er matað á kerfið á einum stað og tappað af því á öðrum stað. Núna er mikið rafmagn flutt á Vestfirði um langan og ótryggan veg með miklu orkutapi. Það rafmagn verður nýtt á öðrum stað með minna orkuflutningstapi. Það er einhver óskapleg meinloka í þessari umræðu.

Sjálfstæðisflokkurinn styður aukna framleiðslu og bætta dreifingu raforku á Vestfjörðum. Hvalárvirkjun er sannarlega einn þeirra kosta.

Haraldur Benediktsson

Höfundur er alþingismaður og efsti maður á lista Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi.

Það má eitt gott um kvótakerfið segja. Áhrif þess á aflamagn. Hafrannsóknastofnun leggur til veiðimagn upp úr sjó og síðustu ár hefur sjávarútvegsráðherra farið eftir þeirri ráðgjöf. Íslendingar eru í kjölfarið með viðurkenndar, sjálfbærar og umhverfisvænar veiðar og fiskafurðir Íslendinga fá því toppverð á toppmörkuðum um allan heim.

En þar með er ávinningur þjóðarinnar upptalinn. Áhrif kvótakerfisins á byggðir víða um land eru skelfilegar. Lífsskilyrði heilu byggðarlaganna hafa horfið á augabragði. Lausnir sem ráðamenn bjóða uppá virka ekki. Byggðakvótinn er háður skilyrðum sem er erfitt að uppfylla. Ekkert sveitarfélag hefur nýtt sér forkaupsrétt á veiðiheimildum því þau hafa ekki ráð á því. Eftir standa því byggðarlögin, brotin og viðkvæm.

En þetta er auðveldlega hægt að lagfæra.

Fiskmarkaði verður að styrkja. Einna mest frumkvöðlastarfsemi innan sjávarútvegsins er í fyrirtækjum sem reiða sig á fiskmarkaði fyrir hráefni. Útgerðir sem  selja afla á markað fá einna mest aflaverðmæti í krónum á tonnið. Sjómennirnir á þessum veiðum skila því hlutfallslega mestum tekjuskatti og útsvari til samfélagsins. En þessi fyrirtæki eru oft smá og mun viðkvæmari en útgerðir með vinnslu á bak við sig. Þau eru viðkvæmari fyrir gengisveiflum og breytingum í atvinnugreininni  á meðan stærri fyrirtæki með útgerð og vinnslu eru mun betur í stakk búin til að geyma afla og peninga fyrir niðursveiflur af hvaða tagi sem er. Þessi  aðstöðumunur verður að víkja. Allir eiga að sitja við sama borð. Þess vegna verður að aðskilja veiðar og vinnslu og fá allan afla á markað.

Það þarf líka að gefa handfæraveiðar frjálsar. Þetta eru umhverfisvænustu veiðarnar okkar og þangað eigum við að stefna. Allur fiskurinn kemur í land blóðgaður og tilbúinn til frekari vinnslu. Því er hægt að nýta slógið, roðið, beinin og haus. Það er lítil hætta á ofveiði því veiðigetan er lítil og fiskistofnar á landgrunni eru aðrir en þeir sem togararnir elta.

Þetta eru vissulega róttækar breytingar á kvótakerfinu. Við þurfum að viðurkenna eignarrétt þjóðarinnar á sjávarauðlindinni skilyrðislaust. Það getur enginn átt kvóta nema þjóðin.  Það þarf að auka atvinnufrelsi, styrkja fiskmarkaði og frumkvöðla, frelsa strandveiðar, tryggja jafnræði, nýliðun og jafna aðstöðumun í greininni. En við Píratar teljum þessar aðgerðir og fleiri tengdar sjávarútvegi, mikilvægustu atvinnustefnu landsbyggðarinnar.

Gunnar Ingiberg Guðmundsson, 2. sæti á lista Pírata í Norðvesturkjördæmi

Álfheiður Eymarsdóttir, 2.sæti á lista Pírata í Suðurkjördæmi