Séra Jónmundur Halldórsson fæddist að Viggbelgsstöðum í Innri Akraneshreppi 4. júlí árið 1874. Foreldrar hans voru Halldór Jónsson og Sesselja Gísladóttir. Hann lauk stúdentsprófi árið 1896 og embættisprófi í guðfræði 1900. Var hann þá vígður aðstoðarprestur til séra Helga Árnasonar í Ólafsvík, fékk veitingu fyrir Barði í Fljótum 1902 og Mjóafjarðarþing eystra 1915. Loks var honum veittur Staður í Grunnavík árið 1918. Þar hóf hann þegar miklar byggingarframkvæmdir og fór í umfangsmiklar jarðarbætur.
Í janúar 1921 varð sá hörmulegi atburður, er prestur var í messuferð vestur í Unaðsdal á Snæfjallaströnd, að hús staðarins brunnu til grunna að næturlagi. Aftur hóf Jónmundur byggingarframkvæmdir og byggði nú myndarlegt tveggja hæða steinhús, fjós og önnur gripahús. Hann rak stórt og kostamikið bú og hlaut verðlaun úr Búnaðarsjóði Norður-ísafjarðarsýslu og frá Búnaðarsambandi Vestfjarða fyrir framtak sitt og framkvæmdir.
Séra Jónmundur var forystumaður í flestum félagasamtökum sinnar sveitar á meðan hann bjó þar og starfaði, m.a. oddviti og sýslunefndarmaður Grunnavíkurhrepps til fjölda ára. Kona séra Jónmundar var Guðrún Jónsdóttir og eignuðust þau sjö börn. Hann þótti allsérstakur persónuleiki, svipmikill og stórskorinn. Hann var höfði hærri flestum mönnum og þrekinn að sama skapi, margra manna maki að hverju sem hann gekk og minnisstæður öllum þeim sem höfðu kynni af honum. Séra Jónmundur fékk lausn frá prestskap í maí 1954 og var þá elsti starfandi prestur landsins. Hann lést þann 9. júlí 1954 á Sólvangi í Hafnarfirði.
Myndin er úr safni Vigfúsar Ingvarssonar (1892–1968), líklega tekin í kringum 1940.
Af vefsíðu Ljósmyndasafns Ísafjarðar
