Árla morguns mánudaginn 16. janúar 1995 féll snjóflóð á þorpið í Súðavík á meðan flestir voru í fastasvefni. Í blindbyl og svartamyrkri hófu heimamenn leit að sínum nánustu, ættingjum og vinum við hrikalegar aðstæður.
Fljótlega varð ljóst að fjölda fólks var saknað og í kjölfarið var óskað eftir fjölmennu utanaðkomandi björgunarliði. Þegar aðstæður voru kannaðar kom í ljós að eina færa leiðin til Súðavíkur var sjóleiðin og hófust þá einir mestu sjóflutningar á björgunarfólki sem um getur á Íslandi.
Að kvöldi mánudagsins 18. janúar féll annað mannskætt snjóflóð á sveitabæinn Grund í Reykhólasveit. Veðuraðstæður voru þá með þeim hætti að engin leið var að koma utanaðkomandi björgunarliði á staðinn. Kom það því í hlut vina og ættingja úr næsta nágrenni að sjá um björgunaraðgerðir við afar erfiðar aðstæður.
Þetta er efni bókar eftir Egil St. Fjeldsted sem að stórum hluta byggð á viðtölum við 40 manns sem annað hvort voru á heimilum sínum þegar flóðin skullu á þeim eða tóku þátt í björgunarstörfum með einhverjum hætti. Fjöldi mynda prýðir bókina.
