Ágætu félagar og kjósendur í Norðvesturkjördæmi
Nafn mitt er Gunnar Rúnar og ég gef kost á mér í 1.-4. sæti á lista Samfylkingarinnar í Norðvesturkjördæmi. Ég er fæddur og uppalin í Reykjavík, nánar tiltekið í Laugarnesinu en lengst af búið utan höfuðborgarsvæðisins m.a. í Danmörku, Hvanneyri og Selfossi. Frá 1997 hef ég búið á Akri í Húnavatnshreppi. Ég er giftur Jóhönnu Erlu Pálmadóttur og eigum við tvö uppkomin börn. Ég er menntaður í búvísindum frá landbúnaðarháskólanum í Danmörku. Auk þess hef ég verið í mastersnámi í opinberri stjórnsýslu í HÍ og á ritgerðina eftir. Við höfum rekið lítið sauðfjárbú á Akri en auk þess starfa ég hjá Rarik á Blönduósi.
Frá því að ég byrjaði að fylgjast með stjórnmálum hefur jafnaðarstefnan verið sú stefna sem hefur höfðað mest til mín. Ég gekk í samfylkinguna 2012. Ég er 63 ára gamall og þykir sjálfsagt mörgum skrítið að ég skuli vera að þessu framboðsbrölti orðin þetta gamall en því er til að svara að áhugi minn á meiri þátttöku í stjórnmálum en starfi í grasrótinni eingöngu hefur bara aukist.
Norðurvesturlandskjördæmi er víðfemasta kjördæmið í landinu og jafnframt það fámennasta. Við skorum líka hæst þegar kemur að því að telja kílómetra án bundins slitlags. Þrátt fyrir þetta er atvinnulífið í kjördæminu nokkuð fjölbreytt hvort heldur sem litið er til opinberra starfa eða starfa á almennum markaði.
Sjávarútvegur er og hefur verið mjög mikilvæg atvinnugrein í kjördæminu og landbúnaður er önnur atvinnugrein sem er einkennandi fyrir kjördæmið. Háskólar og háskólasetur eru í öllum kimum og sama má segja um framhaldsskóla. Þá á stóriðnaðurinn sér fulltrúa á Grundartanga.
Sjávarútvegurinn má muna sinn fífil fegri og því má auðveldlega breyta með því að leggja uppboðsleiðina til grundvallar úthlutun aflamarks. Hún tryggir ekki bara sanngjarnt verð til þjóðarinnar vegna nýtingar á sameiginlegri auðlind heldur opnast tækifæri fyrir nýja aðila að komast inn í atvinnugreinina. Aukin nýsköpun innan sjávarútvegsins hefur líka leitt til þess að allur hluti fisksins er nýttur. Þetta vil ég efla.
Greinar innan landbúnaðrins hafa gengið misvel. Þar hefur sauðfjárræktin algjöra sérstöðu en sú grein hefur verið á fallanda fæti frá því um miðjan 9. áratuginn.
Möguleikar í framleiðslu landbúnaðarvara felast í framleiðslu sem í einu og öllu samræmist heimsmarkmiðum Sameinuðu þjóðanna um sjálfbæra þróun. Ég fullyrði að framleiðsla landbúnaðarvara á okkar norðlensku slóðum getur aldrei orðið án stuðnings en núverandi stuðningsfyrirkomulag, sem er nær eingöngu framleiðslutengt, virkar ekki og er sauðfjárræktin gott vitni um það.
Samtvinna þarf alla framleiðslu við stefnu Íslands um minnkun á losun kvoltvísýrings (CO2) út í andrúmsloftið.
Háskólarnir þrír og háskólasetrin eru í íbúum kjördæmisins mikilvæg og starfsemi þeirra ætti að efla frekar en hitt.
Sorpeyðing er í hugum margra stórt vandamál en mér finnst eðlilegra að horfa á það sem áskorun. Stórauka þarf flokkun úrgangs og nota allt sem nýtanlegt er.
Jafnaðarstefnan sem grundvallast í Frelsi – Jafnrétti – Samstaða á sér langa sögu en á jafnmikið erindi við landsmenn í dag eins og áður.
Við upplifum að fátækt er að aukast og lífeyrisþegar og öryrkjar bera minna og minna úr býtum. Kreppur eins og við búum við í augnablikinu magna upp erfiðleika þessarra hópa. Þá er auðurinn að safnast á mun færri hendur. Þetta er auðvelt að laga en viljinn þarf að vera fyrir hendi. Mig skortir ekki viljan til að breyta þessu fái ég afl til.
Ágæti kjósandi ég hvet þig til að nýta kosningaréttinn.
Gunnar Rúnar Kristjánsson, frambjóðandi í 1.-4. sæti fyrir Samfylkinguna í Norðvesturkjördæmi.
Gunnar Rúnar Kristjánsson
