Steinunn Finnbogadóttir fæddist í Bolungarvík 9. mars árið 1924. Foreldrar hennar voru Finnbogi Guðmundsson, f. 1884, d. 1948, sjómaður og verkalýðsforingi í Bolungarvík, og Steinunn Magnúsdóttir, f. 1883, d. 1938, húsfreyja. Faðir hennar var Magnús Magnússon, hreppstjóri á Hrófbergi í Staðarsveit á Ströndum, en hann var ljósfaðir og tók á móti fjölda barna.
Steinunn lauk námi frá Ljósmæðraskólanum 1943 og átti farsælan feril sem ljósmóðir, meðal annars á fæðingardeild Landspítalans, Fæðingarheimili Reykjavíkur og Sólvangi í Hafnarfirði og var formaður Ljósmæðrafélags Íslands um árabil. Hún var frumkvöðull og útgáfustjóri tveggja binda stéttartals og sögulegs efnis í tilefni af 60 ára sögu Ljósmæðrafélags Íslands.
Steinunn var í forystusveit kvenna sem létu til sín taka í félags- og stjórnmálum upp úr miðri síðustu öld. Hún var einn stofnenda og sat í stjórn Samtaka frjálslyndra og vinstrimanna og var borgarfulltrúi flokksins í Reykjavík 1970-1974 og varaborgarfulltrúi 1974-1978.
Árið 1971 varð Steinunn fyrsta konan á Íslandi til að gegna starfi aðstoðarráðherra, en hún var aðstoðarmaður Hannibals Valdimarssonar, samgöngu- og félagsmálaráðherra, til ársins 1973.
Hún var formaður Orlofsnefndar húsmæðra í Reykjavík og síðar formaður Landsnefndar orlofs húsmæðra. Hún var hvatamaður að Landspítalasöfnun kvenna árið 1969 sem öll kvennasamtök á landinu stóðu að. Hún tók við stöðu forstöðumanns dagvistar Sjálfsbjargar árið 1979 og starfaði þar til starfsloka 1993.
Steinunn var sæmd riddarakrossi hinnar íslensku fálkaorðu 1982. Steinunn giftist Herði Einarssyni stýrimanni, en þau skildu. Börn þeirra eru Steinunn, f. 1950, Einar, f. 1951, og Guðrún Alda, f. 1955.
Sambýlismaður Steinunnar var Þorsteinn Vigfússon, f. 7.2. 1935, frá Húsatóftum á Skeiðum. Steinunn lést 9. desember 2016.
