Í bókinn er sagt frá fimmtíu árum úr sögu sveitabæjar, sem um tíma varð miðstöð athafna og umsvifa í Tálknafirði.
Á Suðureyri ráku Norðmenn hvalveiðistöð á árunum 1893-1911 með tilheyrandi framkvæmdum.
Pétur A. Ólafsson konsúll á Patreksfirði gerði út selveiðiskipið Kóp frá Suðureyri 1916-17.
Kópur stundaði selveiðar í Grænlandsísnum 1916-1917, en fórst undan Herdísarvík í október 1917.
Aftur var starfrækt hvalveiðistöð á Suðureyri árin 1935-1939, og hún var þá var sú eina á landinu.
Nú er Suðureyri í eyði, en starfsemin þar lagði grunninn að kauptúninu sem nú heitir Tálknafjörður.
Í bókinni er stutt ágrip af sögu Tálknafjarðar fram til þess tíma að hvalveiðar hófust þaðan.
Í bókinni er einnig að finna upplýsingar um tilraunir Íslendinga til selveiða í Grænlandasísnum sem hvergi hafa komið fram áður. M.a. gerði Pétur Thorsteinsson út selveiðiskipið Skúm árið 1917 og Stefán Th. Jónsson á Seyðisfirði selveiðiskipið Óðin sama ár.
Þá voru Ísfirðingar með áform um að gera út selveiðiskip á fimmta áratug aldarinnar en ekkert varð úr þeim.
Spruttu allmiklar deilur í bæjarstjórn Ísafjarðar og staðarblöðunum út af þessu máli.
Höfundur bókarinnar Pétur Bjarnason var fræðslustjóri á Ísafirði en ólst upp á Sveinseyri í Tálknafirði og þekkir þar vel til.
