Úr fórum Vestfirska forlagsins:
Það var hérna á árunum þegar héraðsskóli var starfræktur á Núpi
í Mýrahreppi í Dýrafirði. Þá bar svo við einn góðan veðurdag á
snjóþungum vetri, að Þórarinn Sighvatsson, bóndi á Höfða, átti
leið út að Núpi að heimsækja Þóru dóttur sína, núverandi prestsfrú
í Kópavogi.
Guðmundur Steinþórsson, bóndi í Lambadal og næsti
nágranni Þórarins, sagði frá því í pottinum á Þingeyri um daginn,
að Þórarinn hafi hitt að máli Valdimar Gíslason á Mýrum, kennara að Núpi, við þetta tækifæri.
Spurði hann hvernig stelpunni gengi með námið í skólanum. Lét Valdimar
nokkuð vel af því. En það væri þó kannski helst að hún þyrfti að
skerpa svolítið á stærðfræðinni. Þórarinn svaraði að bragði:
„Ég var hræddur um þetta, Valdimar. Hún hefur svo sjaldan
komist inneftir í vetur!“
Þetta stórkostlega svar á skilið að komast í sögubækur. Og ekki
síður það, að sá sem einna mest hefur gaman af því er Valdimar
Gíslason. Enda hefur hann haldið nafni Þórarins mikið á lofti og
telur hann hafa verið snilling, sem hann og var.
Tekið skal fram, að sögn þessi er ekki í hinni gagnmerku og sérdeilis vel og skemmtilega skrifuðu bók Aðalsteins Eiríkssonar um sögu Núpsskóla. En sú bók er alveg mekantísk, eins og Bör Börsson myndi sagt hafa!
