Græskulaus gamansemi, sem allir hafa gott af, er eiginlega lífsnauðsynleg í hinu endalausa daglega streði. Hvað sagði ekki skipherrann okkar, Eiríkur Kristófersson: „Gamanmál eru nauðsynleg, en að baki þeim býr alvara lífs og dauða. Það vitum við sjómennirnir ef til vill betur en aðrir.“
Eftirfarandi frásögn í tilefni hálfrar aldar afmælis H-dagsins, ætti að geta kallað fram góðlátlegt bros hjá lesendum hins æruverðuga bb.is.
Nokkrum dögum fyrir 26. maí 1968 barst stífasta valdamannabréf frá Jóhanni Hafstein, dómsmálaráðherra og Valgarð Briem til allra lögreglustjóra landsins. Efni máls var að þeir yrðu að fylgjast vel með umferðarlagabreytingunni frá vinstri til hægri. Þar yrði allt að fara skikkanlega fram og samkvæmt lagabókstafnum.
Þá var hreppstjóri Auðkúluhrepps í Arnarfirði heiðursmaðurinn Þórður Njálsson, bóndi á Auðkúlu. Snemma morguns, örlagadaginn, lagði hinn samviskusami hreppstjóri leið sína inn að Hrafnseyri til að standa sína pligt. Var þó húfulaus eins og flestir aðrir hreppstjórar þá hér um slóðir, en kom ekki að sök. Hafði hann beðið staðarins mann, seinna arftaka sinn, að leggja sér lið við að fylgjast með umferðinni. Að allir færu að lögum og héldu sig við hægri kantinn.
Fóru þeir félagar fram á bakkana fyrir neðan bæinn á Hrafnseyri. Sást þar vel of heima alla eins og segir hjá Snorra. Blasir þjóðvegurinn þar við langt inn á Hrafnseyrarhlíð. Er nú skemmst frá því að segja að lögreglumennirnir máttu bíða lengi eftir fyrsta bílnum. Þegar hann loks birtist, var ekki örgrannt um að hann keyrði bara eftir miðjum veginum. Sem þá var hvorki beinn né breiður frekar en í dag. Hinir þrír-fjórir bílarnir, sem leið áttu fram hjá Hrafnseyri í upphafi hægri umferðar, voru á svipuðum nótum. Þó kannski aðeins meira hægra megin. Lögreglustjórinn og aðstoðarmaður hans töldu engin efni til að ákæra neinn. Héldu hálf kaldir til bæjar, og voru kaffinu fegnir, enda fremur hráslaglegt í Arnarfirði þennan eftirminnilega dag.
Hallgrímur Sveinsson
