Magnús Einarsson fæddist þann 23. júlí 1809 í Kollafjarðarnesi á Ströndum.
Magnús var sonur Einars Jónssonar dannebrogsmanns, á Kollafjarðarnesi og eiginkonu hans, Þórdíar Guðmundsdóttur. Tvíburabróðir Magnúsar var Ásgeir Einarsson alþingismaður. Magnús átti annan bróður, Torfa Einarson, sem einnig var alþingismaður.
Magnús var íslenskur bóndi sem braust úr sárri fátækt, komst í álnir og gerðist stórbóndi á Hvilft í Önundarfirði.
Magnús Einarsson var helsti stuðningsmaður Jóns Sigurðssonar (1811 -1879) -forseta- á Vestfjörðum og var jafnframt varamaður hans sem alþingismaður fyrstu árin.
Á þessum árum var enn mikilvægara en nú að hafa góða stuðningsmenn heima í héraði, því í þessum fyrstu kosningum til Alþingis var Jón Sigurðsson úti í Kaupmannahöfn og þurfti því alfarið að treysta á menn heima í héraði.
Í skrifum Lúðvíks Kristjánssonar fræðimanns, eftir hans miklu rannsóknir, er berlega ljóst að Magnús Einarsson á Hvilft er maðurinn sem Íslendingar eiga að þakka hina traustu forystu í baklandi Jóns Sigurðssonar á Vestfjörðum og gaf honum undirstöðu til sinnar kröftugu sjálfstæðisbaráttu.
Jón Sigurðsson var kosinn á þing í fyrsta sinn, á kjörfundi sem haldinn var í kirkjunni á Ísafirði þann 13. apríl 1844.
Hann hlaut 50 atkvæði af 52 sem er 96.2%.
Alþingi kom saman 1. júlí 1845 og var Jón yngstur þingmanna, 34 ára. Hann sat á þingi til 1879 og var oft þingforseti.
Magnús Einarsson lést þann 27. maí 1870.
Morgunblaðið 23. júlí 2022.
