Vísnahornið er vísnabréf innan úr Skjaldfannardal og það er Indriði bóndi sem hefur skrifað hjá sér í önnum sauðburðarins:
Vorið hefur til þessa verið með eindæmum gott og gróður fljótur á skrið. Aðeins einu sinni smáfrostvottur undir morgun og sporrækt tvisvar smástund. Þá varð þessi vísa til:
Um kindur mínar kuldahrollur fer
því kannski rekur vorið upp á sker
en sunnanáttin skilar sér sem skot
og skútu vorsins aftur nær á flot.
Síðan 2011 hefur Eiríkur Jónsson, nú á Grænhóli á Barðaströnd áður lengi formaður KÍ verið máttarstólpi á sauðburði hér. Gífurlegt álag er á þessum tíma á fjárbændum og í fyrradag var ástandið á bænum að sögn Eiríks svona:
Indriði er lagstur lúinn.
Liggur upp í rúmi búinn.
Kötturinn til fjalla er flúinn.
Fjármaðurinn trausti rúinn.
Þriðju hendingunni til skýringar er það að kettinum og Eiríki hefur ekki enn tekist að mynda vináttusamband. Fjórða hendingin er svo tilhæfulaus en ég varð auðvitað að bregðast við fyrri parti vísunnar.
Erfiðleikar í þó rífi
eg vil þetta segja:
Indriði er enn á lífi
og ekki neitt að deyja.
Þá er það forsætisnefnd Alþingis og Þórhildur Sunna sá magnaði pírati.
Hún ógnar með ásökun grófa
er illa við skítmenni og þjófa
en forsætisnefnd
hyggur á hefnd
fyrir Ása ökugjaldsbófa.
Svo sá Eiríkur Pál þingmann Magnússon í Silfrinu og gat ekki orða bundist:
Hann er sannur sjalli
sígjammandi Palli
Brjóst og barka reigir
bestur er hann þegir.
Eins og áður er raunar fram komið er ekki í kot vísað með Eirík sem sauðburðarmann.
Ennþá gerast ævintýr.
Eiríkur á Skjaldfönn býr.
Blæs þar lífi í lömbin hýr.
Lullar ekki í fyrsta gír.
Á vaktinni hjá Eika er
ægilegur gangur.
Þegar eitthvað út af ber
er hann fingralangur.
Það hugsa orðið fáir hlýlega til Alþingis eða eiga þangað mikið traust að sækja.
Alþingi er aumur staður.
afdrep fyrir heimskuþvaður.
Alger sönnun apasiðar
Ásmundur og Klausturliðar.
Klausturmanna mælsku list
mjög er depurð hvetjandi
Þeir eru bara innst sem yst
ekki á vetur setjandi.
Síðan má ekki gleyma þjóðarógæfunni:
Engeyinga ættin fer
endalaust í taugar mér
skara eld að eigin hag
orkumiklar, nótt sem dag.
Þessi umrædda ætt er að tölfróðustu manna sögn búin að fá afskrifaða 130 milljarða króna. Það hafa nú einhverjir verið fálkakrossaðir fyrir minna.
Heimur versnandi fer hefur löngum verið haft á orði og nú verður mannkynið að fara að horfast í augu við staðreyndir.
Lífsmátinn sem við lifum á
ljóta falleinkunn virðst fá
misskipting, græðgi og Trumpatal
teymir okkur í skuggadal.
Látum hér svo staðar numið með vorlimru:
Lömbum er létt um sporið
leika sér inn í vorið
við fuglanna söng
í fjallanna þröng
og brátt er það síðasta borið.
Lýkur hér bréfinu og eins og niðurlagð ber með sér er sauðburði að verða lokið.
Látum þetta vera gott að sinni.
Með góðum vorkveðjum í vestfirskri blíðu.
Kristinn H. Gunnarsson
